بازی مستقل در کودکان + اهمیت تقویت آن

اهمیت بازی مستقل در کودکان چیست ؟ بخش مهمی ‌‌از نیازهای کودک را تامین می‌کند و مهارت‌های او از طریق بازی تقویت می‌شود. علاوه بر این زمینه‌های مناسب برای رشد ذهنی و کسب مهارت‌های اجتماعی را در کودک فراهم می‌کند. زمان بازی برای رشد کودکان اهمیت زیادی دارد؛ به خصوص بازی مستقل که برای کودکان ضروری است، زیرا که در مورد خودشان کاوش می‌کنند. استقلال در بازی یعنی کودک در یک منطقه امن به تنهایی برای مدت معینی بازی کند. بهتر است برخی از با ارزش‌ترین دلایلی که چرا کودکان باید به طور منظم به تنهایی بازی کنند را با هم بررسی کنیم.

مطلب پیشنهادی: بررسی بازی از دریچه جنسیت

باارزش ترین دلایل تشویق به بازی مستقل در کودکان

1. مهارت های حل مسئله را در کودکان تقویت می‌کند

   بازی مستقل زمانی است که کودکان به تنهایی و بدون وقفه کاوش کنند. در این زمان‌ها، کودکان مسیر را خود تعیین می‌کنند و توانایی‌های مهم حل مسئله را توسعه می‌دهند. به عنوان مثال، اگر بخشی از یک اسباب‌بازی در جایی گیر کند، کودکان باید راهی پیدا کنند که خودشان آن را باز کنند.

2. باعث ایجاد و تقویت اعتماد به نفس در کودک می‌شود

   با حل مشکلات به تنهایی و ایجاد حس تسلط و کنترل، کودکان اعتماد به نفس پیدا می‌کنند. خیلی زود، بدون هیچ قضاوت یا مقایسه ای، احساس می‌کنند که مسئول زمان تنهایی خود هستند.

3. خلاقیت را تقویت می‌کند

   به تنهایی به رشد خلاقیت و تخیل کمک می‌کند. در طول بازی‌های انفرادی، کودکان صحنه را تنظیم می‌کنند و باید راهی برای سرگرم کردن خود بیابند. همچنین بازی‌های انفرادی می‌تواند به جلوگیری از خستگی در آینده نیز به کودک کمک کند.

4. استقلال اجتماعی را توسعه می‌دهد

   انفرادی بازی کردن حس قوی استقلال را در کودکان ایجاد می‌کند. آن‌ها مجبور نیستند همیشه در کنار افراد دیگر باشند. همان‌طور که آن‌ها بزرگ می‌شوند، این استقلال اجتماعی به آن‌ها کمک می‌کند تا در هر شرایطی احساس راحتی بیشتری کنند.

5. استقلال کودک را تقویت می‌کند

   قدرت پایداری و تکمیل را توسعه می‌دهد؛ بدین معنا که کودک به تنهایی مسئول موقعیت‌ها است و به همه چیز فکر می‌کند و به طور مستقل تصمیم‌گیری می‌کند.

اهمیت بازی مستقل در کودکان

بازی مستقل در کودکان به فرزند شما کمک می‌کند مهارت‌های متعددی را یاد بگیرد و چه در گروه‌های کوچک و چه در گروه‌های بزرگ خوشحال باشد. پیتر گری، استاد روان‌شناسی کالج بوستون، در مجله آمریکایی بازی، نوشت: «کودکان به طور غریزی بازی‌کردن را دوست دارند و با این نیاز چشم به دنیا باز می‌کنند. بچه‌ها هرکجا که بتوانند، تنهایی بازی می‌کنند.» در نیم‌قرن گذشته شاهد کاهش فرصت بازی مستقل در کودکان بوده‌ایم. تعیین دقیق این اتفاق دشوار است که چقدر فرصت برای بازی مستقل در کودکان کاهش‌یافته است. اگرچه محققین معتقدند که این کاهش ادامه‌دار بوده و منجر به پیامدهای منفی پایدار در رشد کودکان شده است.

در همان مقاله دکتر گری توضیح داده است که چگونه کمبود بازی بر رشد عاطفی تأثیر می‌گذارد و منجر به افزایش اضطراب، افسردگی و مشکلات توجه و خودکنترلی می‌شود. این استاد دانشگاه افزود: «بدون بازی، جوانان نمی‌توانند مهارت‌های اجتماعی و عاطفی لازم برای رشد روان‌شناختی سالم را کسب کنند.»

در یک گزارش ویژه در مورد بازی، آکادمی پزشکی اطفال آمریکا (AAP) شماری از مزایای بازی مستقل در کودکان را ذکر کرده است:

•  بازی مستقل به کودکان  امکان می‌دهد تا از خلاقیت خود استفاده کرده و قوه تخیل خود و دیگر نقاط قوتشان را توسعه دهند.
• بچه‌ها را تشویق می‌کند تا با جهان اطراف خود تعامل داشته و آن را کشف کنند.
• به کودکان برای تطبیق با مدرسه و افزایش آمادگی یادگیری، رفتار یادگیری و مهارت‌های حل مسئله کمک می‌کند.
• به کودکان یادگیری و تمرین خود تنظیمی را آموزش می‌دهد.
• به کودکان کمک می‌کند تا مهارت‌های تصمیم‌گیری را تقویت کنند.
• به کودکان آموزش می‌دهد که به‌صورت گروهی کار کنند، بنابراین آن‌ها یاد می‌گیرند که مشکلاتشان را به اشتراک بگذارند و حل کنند.

تقویت بازی مستقل در کودکان

• • فضای امنی برای کودک بسازید

    فضایی امن و راحت برای کودک خود ایجاد کنید تا بتواند به تنهایی و به دور از هرگونه مزاحمتی بازی کند.

  • اسباب‌بازی‌های مختلف تهیه کنید

    اینکه کودکان به سرعت خسته می‌شوند عجیب نیست. بنابراین، مهم است که اسباب‌بازی‌های مختلفی را برای کودک خود تهیه و در دسترس او قرار دهید.

  • درگیر نشوید

    ممکن است گاهی وسوسه شوید که به فرزندتان نگاه کنید. امّا بازی مستقل باید کاملاً عاری از هرگونه دخالت یا حواس‌پرتی باشد. می‌توانید پس از پایان بازی از فرزندتان درباره تجربه‌اش بپرسید.

  • تنهایی نباید ترسناک باشد

    ممکن است فکر کنید که بازی مستقل کودک شما را از دیگران جدا می‌کند، اما اجازه دادن به کودک برای بازی مستقل در واقع تجربه بسیار ارزشمندی برایش است. آن‌ها نه تنها بیشتر در مورد خود یاد می‌گیرند، بلکه مهارت‌های مهمی ‌را نیز یاد می‌گیرند که می‌تواند در طی بزرگ‌شدن آن‌ها بسیار مفید باشد.

بازی مستقل در کودکان می‌تواند به موارد زیر کمک کند:

خلاقیت

به این معنی است که آن‌ها باید همه ایده‌ها را خودشان مطرح کنند! این ممکن است در ابتدا یک چالش باشد، اما آن‌ها واقعاً می‌توانند با آن سرگرم شوند.

حل مسئله

بدون اینکه کسی دیگر در حل مشکل به آ‌ن‌ها کمک کند، آن‌ها به تنهایی راه‌حل‌های عالی ارائه خواهند کرد.

یادگیری اینکه در چه چیزهایی خوب هستند

بخش مهمی ‌از شناخت ما این است که بدانیم در چه چیزهایی خوب هستیم، مانند ورزش، آشپزی یا نوشتن. ما اغلب این مهارت‌ها را زمانی که به طور مستقل انجام می‌دهیم کشف می‌کنیم و بازی می‌تواند نقطه شروع باشد.

اعتماد به نفس

با توانایی حل مشکلات به تنهایی و رشد و احساس تسلط و کنترل، کودکان اعتماد به نفس پیدا می‌کنند. آن‌ها بدون قضاوت یا مقایسه احساس خواهند کرد که مسئول هستند.

خودتنظیمی

اینکه بتوانید به تنهایی بازی کنید، راهی عالی برای ایجاد پایه‌ای برای حفظ آرامش و درگیر شدن خود، بدون کمک دیگران است. همچنین می‌تواند به ایجاد صبر، کنترل عاطفی و اتکای به خود کمک کند، که به انجام کارهای روزمره مانند انتظار نوبت در صف یا آرام شدن برای خواب کمک می‌کند.

بازی مستقل در کودکان چگونه است؟

اگر ساکت باشند، یا برعکس، احساس راحتی کنند که صداهایی را که می‌خواهند در بیاورند، زیرا هیچ فرد دیگری در اطراف نیست. هیچ قانونی در مورد بازی مستقل وجود ندارد. اجازه دهید فرزندتان هر طور که دوست دارد خود را بیان کند، به شرطی که باعث وقفه یا آسیبی به دیگران نشود!

از بازی با اسباب‌بازی‌هایی که کاربردهای متعددی دارند لذت ببرند. آن‌ها ممکن است از چیزهایی مانند لگوها و جعبه‌ها استفاده بیشتری کنند، زیرا می‌توانند خلاقیت بیشتری به‌هنگام بازی با آن‌ها داشته باشند!

ویا یک دوست خیالی داشته باشند و این کاملا طبیعی است؛ دوستان خیالی به کودکان کمک می‌کنند راهی برای شروع گفتگو، توضیح مفاهیم و خلاقیت پیدا کنند.

مستقل بازی کردن را در کودکان تشویق کنید

حتی شاید در ابتدا بخواهند شما را درگیر بازی خود کنند. اگر اغلب با فرزندتان بازی می‌کنید، احتمالا در مورد اینکه چرا با او درگیر نمی‌شوید گیج شوند. هنوز هم می‌توانید صرفاً با مشاهده آن‌ها وانمود کنید که به بازی پیوسته‌اید. اگر آن‌ها با دور بودن شما دچار اضطراب می‌شوند، به آرامی ‌وارد بازی مستقل شوید. حتی می‌توانید یک زمان‌سنج تنظیم کنید تا برای چند دقیقه فرزندتان تنها باشد و به آرامی ‌این زمان را افزایش دهید. همچنین می‌تواند به فرزندتان کمک کند که بداند شما کجا خواهید بود، تا او با دانستن اینکه هنوز در نزدیکی او هستید احساس امنیت و آرامش کند.

بگذارید فضایی مجزا و تنها داشته باشند؛ مطمئناً می‌خواهید بتوانید فرزندتان را به سبب عوامل ایمنی زیر نظر داشته باشید، امّا حتی اگر فقط دیواری وجود داشته باشد که شما را از او جدا می‌کند، او آزادی بیشتری برای ابراز وجود خود احساس می‌کند.

به آنها چیزی بیش از یک صفحه نمایش بدهید. ممکن است داشتن زمان بازی مستقل با یک وسیله وسوسه‌انگیز باشد، اما کودک خود را به بازی با اسباب‌بازی، خلق آثار هنری و غیره تشویق کنید.

پس از اتمام بازی، از آن‌ها در مورد تجربه‌اش بپرسید. آن‌ها ممکن است به خود افتخار کنند که چه چیزی خلق کرده‌اند و زمان بیشتری برای بازی کردن مستقل از شما بخواهند.

مطلب پیشنهادی: تاثیر بازی در تقویت هوش کودک

بازی مستقل در کودکان از چه سنی آغاز می‌شود؟

در سنین 2 تا 4 سالگی، کودکان به تدریج وجود خود را به عنوان فردی جدا از دیگران درک می‌کنند و وقتی نام یا سن او را می‌پرسند دیگر به والدینش نگاه نمی‌کند و خودش جواب می‌دهد.

این دوره که “شروع استقلال” نام دارد، بهترین زمان برای شروع بازی‌های مستقل است.

اگر کودک به تنهایی بازی کند، یعنی اختلال اوتیسم دارد؟

کودکان با اختلال طیف اوتیسم اغلب نمی‌توانند بازی‌های دوران کودکی را که همسالان بدون اختلالشان انجام می‌دهند، انجام دهند، یا ممکن است در فعالیت‌هایی شرکت کنند که دیگران نمی‌توانند در آن شرکت کنند. این شامل ردیف کردن اسباب‌بازی‌ها یا قرار دادن اسباب‌بازی‌ها در ردیف است، فعالیت‌هایی که در صورت تلاش دیگران به شرکت کردن در بازی می‌تواند باعث ناراحتی شدید آن‌ها شود.

این می‌تواند تشخیص را برای والدین و مراقبانی که با کودک وقت میگذرانند دشوار کند. ممکن است سخت باشد که بفهمند آیا تنها بازی کردن فرزندشان به معنای اختلال است یا خیر؟وقتی کودکان به تنهایی بازی می‌کنند، مهارت‌های ارزشمند زیادی را یاد می‌گیرند که در طول زندگی با خود خواهند داشت. زمان بازی انفرادی به کودکان کمک می‌کند تا در گروه‌های کوچک یا در جمعیت‌های بزرگ حضور پیدا کنند یا تنها بمانند و خود را سرگرم کنند.

اما کودکان با اختلال طیف اوتیسم متفاوت از کودکان دیگر بازی کنند. از سنین پایین، آن‌ها احتمالاً اسباب‌بازی‌ها را ردیف می‌کنند، در بازی غرق می‌شوند و کارهایشان را تکرار می‌کنند. کودکان با اختلال طیف اوتیسم خلاقیت در بازی ندارند، از ابزار مختلف نمی‌توانند استفاده کنند و در انجام بازی‌های تخیلی ضعیف هستند.بسیاری از کودکان بدون اختلال نیز اشیاء را ردیف می‌کنند، به تنهایی بازی می‌کنند یا فعالیت‌های خاصی را به جای بازی‌های ساختگی خود انتخاب می‌کنند. تفاوت این است که کودکان بدون اختلال عموماً از نحوه برخورد دیگران با رفتار خود آگاه هستند در حالی‌که کودکان با اختلال اوتیسم معمولاً این کار را نمی‌کنند.

تفاوت های کلیدی کودکان با اختلال طیف اوتیسم

کودک با اختلال طیف اوتیسم؛

1. ترجیح می‌دهد تقریباً همیشه به تنهایی بازی کند؛ حتی زمانی که تشویق به شرکت در بازی‌های گروهی شود، اتفاق بیفتد.
2. به پیروی از قوانین بازی مشترک تمایلی ندارند؛ شامل نوبت گرفتن، ایفای نقش، یا رعایت قوانین یک ورزش باشد.
3. امکان دارد درگیر فعالیت‌هایی شود که بی‌هدف و تکراری به نظر می‌رسند؛ مثلاً باز و بسته کردن درها، ردیف کردن اشیا و تکرار یک عبارت از تلویزیون.
4. شاید از حضور کودکان دیگر بی‌اطلاع به نظر برسد؛ به عنوان مثال می‌توان به سرگردانی در میان گروهی که مشغول بازی یا ایستادن در صف هستند اشاره کرد.
5. کودکان با اختلال طیف اوتیسم متفاوت از کودکان بدون اختلال بازی می‌کنند؛ آن‌ها اغلب دوست دارند اعمال را بارها و بارها تکرار کنند و اشیا را ردیف کنند. آن‌ها معمولا ترجیح می‌دهند به تنهایی بازی کنند و در انجام وظایف مشابه با دیگران چالش‌هایی دارند.