بازی درمانی چیست و چگونه به کودکان کمک می‌کند؟

بازی درمانی چیست|کدی لند

بازی‌ درمانی چیست و چگونه به کودکان کمک می‌کند؟ تاثیر بازی در تقویت هوش کودک چیست؟ کودکان از طریق بازی‌درمانی، می‌آموزند که با دیگران ارتباط برقرار کرده، احساسات خود را ابراز کنند، رفتار خود را اصلاح نمایند، مهارت‌های حل مسئله را توسعه دهند و انواع روش‌های ارتباط با دیگران را بیاموزند. بازی فاصله روانی ایمن را از مشکلات آنها فراهم می‌کند و شرایط بیان افکار و احساسات متناسب با رشدشان را ممکن می‌کند. بازی‌ فرآیندی چند بعدی است که در خدمت تکامل و رشد کودک است. بازی می‌تواند راهی جهت تخلیه‌ی انرژی‌های درونی کودک باشد و راه را برای یادگیری‌های او هموار سازد. همچنین بازی می‌تواند منجر به رشد اجتماعی و بهبود مهارت‌های ارتباطی کودک شود. بازی‌درمانی یک تعامل کمکی بین کودک و بزرگسال آموزش‌دیده است که درمانگر تلاش می‌کند از طریق ارتباط نمادین در بازی، راه‌هایی برای ایجاد ارتباط و کاهش آشفتگی‌های هیجانی کودک بیابد. به‌طوری که کودک در طی تعاملات بین‌فردی با درمانگر، پذیرش، تخلیه هیجانی، کاهش اثرات رنج‌آور، جهت‌دهی مجدد تکانه‌ها و تجزیه هیجانی را تجربه می‌کند.

بازی‌ درمانی چیست؟ رویکرد فعالی است که می‌توان آن را به طور انفرادی یا گروهی به کار برد. به گونه‌ای که به کودکان اجازه می‌دهند تا به واسطه بازی، با درمانگر ارتباط برقرار کرده و احساسات هوشیار و ناهشیارشان را آشکار سازد. بازی وسیله‌ای فوق‌العاده کارآمد و مؤثر است که با کمک آن می‌توان وارد دنیای درونی کودکان شد.

بازی کردن پدیده جدیدی نیست، انسان‌ها از دیرباز با بازی با همدیگر ارتباط برقرار می‌کردند و پیوندهای اجتماعی خود را از طریق بازی تقویت می‌کردند. با توجه به اهمیت بازی در کودکی و نقش آن در رشد شناختی، هیجانی، ذهنی و عاطفی کودک، درمان از طریق بازی هم به یکی از شیوه‌های درمانی نوین تبدیل شده است. شیوه‌ای که در آن کودک بدون هیچ جبر و تظاهری خودش است و با بازی کردن تلاش می‌شود تا به درمان او کمک کرد. در ادامه ضمن ارائه توضیحات دقیق از اینکه بازی درمانی چیست به نقش آن در کمک به بهبود حال کودکان و اثرات درمانی آن اشاره خواهیم کرد.

 

بازی درمانی چیست؟

برای آگاهی بیشتر از اینکه بازی درمانی چیست باید به شما بگوییم که بازی‌درمانی شیوه‌ای از درمان است که بیشتر برای کودکان استفاده می‌شود؛ معمولاً زمانی که بزرگترها و افراد بالغ، یا حتی نوجوانان برای مشکلات مختلف یا بیان احساساتشان به روانشناسان و روانکاوان مراجعه می‌کنند، راحت‌تر می‌توانند درباره مسائل صحبت کنند. آن‌ها به حدی از بلوغ فکری رسیده‌اند تا دست به کنکاش در درون خود بزنند و به درمانگر کمک کنند وارد دنیای درون آن‌ها شود. این در حالی است که کودکان نمی‌توانند به طور واضح و شفاف احساسات یا مشکلاتشان را برای والدین یا سایر بزرگسالان بیان کنند؛ در واقع بازی اولین و مهم‌ترین شیوه‌ ارتباطی کودک است.

درمانگر از طریق بازی می‌تواند احساسات و افکار او را از ضمیر ناهشیار به سطح هوشیار آورد. مهم‌ترین مسئله در بازی‌درمانی این است که بچه‌ها به‌خوبی با آن ارتباط می‌گیرند؛ زیرا شبیه سایر مکالمات روزمره‌ای که با یک بزرگسال انجام می‌شود نیست و به همین دلیل رویکرد درمانی به خود می‌گیرد. بازی درمانگر علاوه بر اینکه می‌تواند با استفاده از بازی به بینش و درک درستی از مشکلات کودک برسد، به او در کشف احساسات و مقابله با آسیب‌های حل نشده کمک می‌کند. در واقع کودکان از طریق بازی‌درمانی مکانیزم‌های مقابله‌ای جدید و نحوه‌ تغییر رفتارهای نامناسب را می‌آموزند.

چرا بازی درمانی کمک کننده است؟

  • انواع بازی‌ های کودکان به آن‌ها اجازه می‌دهد تا احساسات خود را به‌ صورتی کارآمد بیان کنند و برای انجام این کار بازی راهی طبیعی است. کودکان بازی کردن را دوست دارند و نیازی نیست آن‌ها را وادار کنیم تا بازی کنند. این برعکس زمانی است که کودک را روی صندلی نشانده و از او می‌خواهیم حرف بزند. کودکان خیلی از ناگفته‌ها را در بازی‌ها، نقاشی‌ها و کارهایی که دوست دارند به ما می‌گویند.
  • بازی به بزرگسالان اجازه می‌دهد که وارد دنیای کودکان شوند و به کودکان نشان دهند کـه آن‌ها را به رسمیت می‌شناسد و می‌پذیرد. وقتی یک بزرگسال بـا یـک کـودک بازی می‌کند، نوعی تساوی قدرت موقتی وجود دارد و کمتر احتمال دارد که کودک از جانب بزرگسال احساس تهدید کند. بزرگسال در این حالت هم‌قد کودک می‌شود و از روبه‌رو با وی تعامل دارد و دیگر از موضع بالا با کودک مواجه نخواهد شد. کودکان متوجه این تغییرات می‌شوند و از آن استقبال می‌کنند.
  • مشاهده کودکان در حین بازی به بزرگسالان کمک می‌کند تا آن‌ها را بهتر درک کنند. تنها کافی است کمی دقت کنید تا بتوانید علت بازی‌های خاص کودکان را متوجه شوید.
  • از آنجا که بازی برای کودکان لذت‌بخش است، بازی کودکان را ترغیب می‌کند تا آرام باشند و از این طریق، اضطراب و حالت دفاعی آنان کاهش می‌یابد. کودکان در هنگام بازی خود واقعی‌شان هستند و نیازی به تظاهر و دروغ‌گویی نخواهند داشت.
  • بازی فرصت‌هایی را برای کودکان فراهم می‌سازد تا مهارت‌های اجتماعی را که ممکـن اسـت در سایر موقعیت‌ها سودمند باشند را به دست آورند. بسیاری از مهارت‌های ارتباطی، بازی نقش و تمرین آن در بازی‌های کودکان جلوه‌گر شده است. کودکی که با اسباب‌بازی‌هایش خرید می‌کند، در حال تمرین فعالیت خرید کردن در آینده است. این مسئله در مورد پذیرش نقش‌ها مانند نقش آتش‌نشان و معلم هم صادق است. این کار به بسط همدلی در افراد نیز کمک می‌کند.
  • بازی به کودکان فرصت می‌دهد تا نقش‌های جدید را بازی کنند و در محیطی ایمن رویکردهای گوناگون حل‌مسئله را مورد آزمایش قرار دهند. در واقع با این بازی‌ها، کودکان از قدرت خلاقیت خود استفاده می‌کنند. این کار به آن‌ها کمک خواهد کرد تا در بزرگسالی هم در شرایط سخت و در چارچوب‌های مختلف بتوانند خارج از مرز فکر و عمل کنند.
بازی‌درمانی

مشکلات رفتاری در کودکان چیست و چه ویژگی‌هایی دارد؟

چالش‌ها و مشکلات رفتاری در کودکان یک شرح بالینی است که به وضعیتی اشاره دارد که کودکان با الگوهای نامناسب و نامطلوب در رفتار خود مواجه هستند. این الگوهای رفتاری ممکن است شامل اختلالاتی مانند نافرمانی مداوم، عصبانیت شدید، خشونت، سردرگمی در ارتباط با همسالان و مربیان، بی‌توجهی نسبت به مسئولیت‌ها و قوانین، نافرمانی در محیط‌های آموزشی و مشکلات در تعامل اجتماعی با دیگران شود.

ویژگی‌های اختلالات رفتاری در کودکان:

از جمله علائم مشکلات رفتاری در کودکان می‎‌توان به پرخاشگری، سرپیچی، بزهکاری، بیش‌فعالی، بی‌توجهی، تکانشگری، مصرف مواد، رفتارهای پر خطر و بی‌پروا مانند روابط جنسی و نقض قوانین، تحریک‌پذیری، فوران خشم، تحمل کم در مقابل ناکامی، مشکل در بیان و احساس همدردی، خجالتی بودن و اعتمادبه‌نفس پایین، نقض قوانین بازی و یا قوانین مدرسه و کلاس، افزایش ریسک خودکشی و آسیب رساندن به خود اشاره کرد.

بازی‌درمانی چگونه مشکلات رفتاری را در کودکان کاهش می‌دهد؟

نتایج پژوهش‌های مختلف نشان داده است که آموزش بازی‌درمانی، بر خودمهارگری کودکان با مشکلات رفتاری اثرگذار است. همگی پژوهش‌های جدید حاکی از این هستند که بازی ‌درمانی و همچنین آموزش برنامه‌های مداخلاتی به مادران می‌تواند باعث بهبود خودمهارگری کودکان و به‌تبعِ آن، کاهش مشکلات رفتاری و هیجانی کودکان شود. بهترین رویکرد بازی‌درمانی رویکرد بازی‌درمانی والد محور، بر خودمهارگری کودکان با مشکلات رفتاری است.

در تبیین تأیید احتمالی این فرضیه باید گفت ازآنجایی‌که بازی‌درمانی والد محور از طریق تشویق تعاملات مثبت والد‌ـ‌کودک، ثبات رفتاری والدین و استفادۀ والدین از تکنیک‌های انضباطی غیرخشونت‌آمیز به دنبال شکستن چرخۀ رفتارهای منفی والد‌ـ‌کودک است، این شیوۀ درمانی می‌تواند نقش مؤثری در خودمهارگری کودکان داشته باشد. درواقع، مادر موضعی آشکار و قاطع دربارۀ محدودیت‌های اعمال‌شده که جزء قوانین بازی به شمار می‌آید، خواهد داشت. این محدودیت‌ها موجب مسئولیت‌پذیری کودک در قبال اعمال و رفتارش می‌شود که باعث رشد خودمهارگری‌اش می‌شود.

مثلاً محدودیت‌ها شامل محدودیت در زمان بازی، آسیب نرساندن به اسباب‌بازی‌ها و وسایل موجود در مکان بازی و پرهیز از آسیب‌ِ فیزیکی به خود و مادر است؛ بنابراین، محدودیت‌های قاطعانه همراه با توسعۀ حس اعتماد در رابطۀ والد‌ـ‌کودک شرایطی را فراهم می‌کند که محیط برای کودکان قابل‌پیش‌بینی باشد. تکرار این محدودیت‌ها به‌صورت قوانین، کودک را برای رفتن و جدایی از صحنۀ بازی آماده می‌کند. اعمال محدودیت‌ها طی سه مرحله انجام می‌شود: – پذیرش احساسات، – صحبت دربارۀ تعیین حدود، – تعیین انتخاب‌های جایگزین.

تعیین حدود و تعیین انتخاب‌های جایگزین، در ارتقاء خودمهارگری کودک تأثیرگذاری بالایی دارد که باید به‌صورت روشن و مختصر برای کودک توضیح داده شود.

وقتی در تمرینات بازی‌درمانی والد محور  به‌تناسب سن کودک، قوانین و حدود تشریح می‌شود و به او حق انتخاب داده می‌شود، کودک یاد می‌گیرد بر شرایط پیش‌آمده کنترل داشته باشد. با دادن حق انتخاب به کودک، خودمهارگری و توانایی نظم‌بخشیدن به رفتارش ارتقاء می‌یابد و به کودک کمک می‌کند تا به‌جای تکیه بر والدین به‌عنوان منبع بیرونی، از منبع درونی خود بهره ببرد و آن را توسعه و رشد دهد؛

زیرا اگر والدین در تمام امور کودک دخالت کنند و حق انتخاب و آزادی کودک را از او سلب کنند، او می‌آموزد که وقتی رفتارش خارج از محدودۀ کنترلش باشد، پدر و مادر مانع او خواهند شد و راه‌حل درست را به او نشان خواهند داد؛ اما وقتی خودمهارگری کودک توسعه یابد، احساس خواهد کرد که فردی شایسته و لایق بوده و برای دیگران ارزشمند است و وقتی اشتباهی از او سر بزند در پی جبران آن برمی‌آید و می‌تواند نتایج رفتارش را پیش‌بینی کند.

 

تاثیر بازی درمانی در رشد کودکان

در فرآیند رشد، کودکان نیاز‌ها و مشکلاتی دارند که بیشترشان از سوی والدین، آن چنان که باید درک و پاسخ داده نمی‌شود. پس باید یک راه ارتباطی سازگار با کودک در چنین شرایطی یافت. راهی که بزرگسالان برای بیان نیاز‌هایشان به‌کار می‌گیرند، سخن‌گفتن در مورد مشکلات است. بنابراین باید روشی را انتخاب کرد تا به اندازه‌ی سخن‌گفتن پاسخگوی نیاز کودکان باشد. بازی یکی از راه‌هایی است که کودک به وسیله آن سخن می‌گوید، احساسات خود را در آن نشان می‌دهد، روابط خود را گسترش می‌دهد، تجربه کسب می‌کند، آروزهای خود را فاش می‌کند و به خودشکوفایی می‌رسد.

کودکانی که توان بیان شفاهی داشته باشند، احساسات گوناگونی همانند ترس، رضایت، خشم، شادی، شکست، ناکامی و … را نشان می‌دهند؛ امّا کودکانی که نمی‌توانند به صورت گفتاری این احساسات را بیان کنند در قالب بازی‌ها این کار را انجام می‌دهند. بازی یک رابطه بین کودک و درمانگر است که به کودک اجازه می‌دهد در شرایط کنونی زندگی کند و در جریان بازی تجربیاتش را نشان دهد. بازی‌درمانی به درمانگر کمک می‌کند که جهان کودک را درک کند. این رابطه درمانی، منجر به رشد صحیح کودک می‌شود و به حفظ سلامت روانی او می‌انجامد.

درمانگر چگونه می‌تواند با کودک بازی کند؟

درمانگر می‌تواند به سادگی به‌دنیای کودک راه یابد چرا که دنیای کودک دنیای کنش‌ها و فعالیت‌ها است؛ مثلاً اگر کودک پرخاشگر باشد، پرخاشگری خود را از راه بازی‌های جنگی با درمانگر یا تیراندازی به او با اسلحه اسباب‌بازی خود نشان دهد. در این فرایند می‌توان به کودک آموخت که بر خشم خود چیره شود. بدون بهره گرفتن از اسباب‌بازی‌ها درمانگر می‌تواند تنها با کودک درباره‌ی رفتارهای پرخاشگر آن‌های که او در روز یا هفته‌ی قبل انجام داده سخن بگوید؛ لذا حتماً نباید برای استفاده از روش بازی‌‌درمانی یک اتاق پر از اسباب‌بازی داشت بلکه بهتر است اسباب‌بازی‌ها را با توجه به مشکل کودک در اتاق قرار داد و به او فرصت انتخاب داد.

بازی‌درمانی تنها بهره‌گیری کودک از اسباب‌بازی‌ها را در برنمی‌گیرد بلکه باید اندک‌اندک با گفت‌وگو به کودک نزدیک شد. درمانگر باید در انتخاب اسباب‌بازی‌ها دقت فراوانی داشته باشد. اسباب‌بازی‌ها نیز باید ویژگی‌های گوناگونی مانند موارد زیر را دربر بگیرند:

  • اسباب‌بازی‌ها باید بتوانند تجربیات واقعی زندگی کودک را نشان دهند
  • احساسات واقعی کودک را بروز دهند
  • کمبودهـا و تنگناهای زندگی واقعی کودک را در خود داشته باشند
  • و بدون گفت‌و‌گو مسائل درونی کودکی را آشکار کنند

تاثیر بازی درمانی در رشد کودکان |کدی لند

نتیجه‌گیری

بازی‌درمانی والد محور یکی از بهترین رویکردها برای کاهش مشکلات رفتاری در کودکان است. این روش بر اهمیت رابطه والد –  فرزند و آنچه کودک قابلیت تبدیل‌شدن به آن را دارد تأکید می‌کند. هدف از بازی‌درمانی والد محور کمک به والدین به شیوه‌ای است که باعث آزادشدن قدرت درونی، سازنده، خلاق، و حرکت روبه‌جلوی کودک شود. مانند بازی‌درمانی کودک محور، درمان مبتنی بر این بازی‌درمانی بر حل مشکلات یا رفع سریع آن تأکید نمی‌کند، بلکه ساختار آن بیشتر بر تقویت روابط متمرکز است. هدف کلی این روش تقویت و بهبود روابط والد – فرزند از طریق بهبود کیفی روابط و استراتژی‌های حل مسئله، کاهش مشکلات رفتاری و افزایش احساس محبت، صمیمیت و اعتماد خانوادگی است.

شما می توانید سرگرمی‌های مناسب کودکتان را در کدی لند انتخاب کنید