چرا پسرها کشتی می‌گیرند، بازی جنگی می‌کنند و اغلب در جنب و‌جوش هستند؟

چرا پسرها کشتی می‌گیرند؟ چه دختر دارید چه پسر، قطعاً از نقش مغز، در شکل‌دهی رفتار کودکان شگفت‌زده خواهید شد. در این مقاله ما به بحث درباره‌ی تفاوت‌های جنسیتی، از دیدگاه عصب‌شناسی خواهیم پرداخت؛ دیدگاهی که به ما درک بیشتری از چگونگی پرورش، آموزش و حمایت از کودکانمان را می‌دهد.

“تکان نخور!“، “آرام بنشین!” و …؛ چندبار شنیده‌اید که کسی یکی از این دو جمله یا مشابه آن را به یک پسربچه یا پسر نوجوان گفته است؟ و چندبار دیده‌اید که آن پسر بچه یا نوجوان به چنین درخواست‌هایی گوش داده باشد؟ علم به ما می‌گوید که پسرها به دلیل ساختار زیستی مغزشان، برایشان آرام نشستن کار چندان آسانی نیست. اغلب پسرها به نظر می رسد به حرکت دائمی دچارند و برخی از آن‌ها، بیشتر از دیگران، حتی زمانِ مطالعه نیز پاهای خود را تکان می‌دهند، یا به نحوی آرام نمی‌نشینند و در حال وول خوردن هستند.

مقابله در برابر خشونت در بازی های پسرانه

چه زمانی والدین باید در برابر خشونت در بازی‌های پسرانه مداخله کنند؟ این موارد به‌هیچ وجه مشکل رفتاری نیستند. بلکه به عنوان یک فرمان زیست‌شناختی و به‌خاطر ترکیباتی است که در بدن و مغز پسرها وجود دارد، در آن‌ها بروز می‌کنند. در واقع، تحقیقات در زمینه رشد مغز مردان و زنان نشان می‌دهد که رشد مغز در دوران بارداری، به شکل‌گیری این نوع رفتارها کمک می‌کند.

هورمون‌های اضافی مردانه توسط کروموزوم Y، که در 3 ماهه اول بارداری وارد بدن جنین می‌شوند، نه تنها مسئول ایجاد اندام‌های جنسی و تفاوت‌های جسمی دیگر، بلکه مسئول ساخت یک مغز “مردانه” نیز هستند. این تغییرات نشان می‌دهد دلیل اینکه پسرها معمولاً متفاوت از دختران رفتار می‌کنند، تا حدی به دلیل ساختار زیستی متفاوت مغزشان است.

دلیل عملکرد متفاوت دخترها با پسرها در آموزش چیست؟

هر روز والدین و مربیان شاهد برخی از این دست تفاوت‌ها در پسرها نسبت به دخترها هستند؛ دقت و توجه کمتر، توانمندی بیشتر در یادگیری ادراک فضایی، در کنار نیاز به استراحت بیشتر و مدام در جنب‌و‌جوش بودن، تنها برخی از تفاوت‌های پسرها نسبت به دخترها است که به‌خوبی توسط بسیاری از افراد قابل درک است.

چرا پسرها کشتی می‌گیرند؟ عوامل متعددی در ایجاد این تفاوت‌ها و انرژی و جنبش بی‌پایان یک پسر نقش دارند؛ با این حال، دو ماده شیمیایی مهم وجود دارد که نشان می‌دهد تحرک، نه تنها در پسران نسبت به دختران مشهود‌تر است‌، بلکه برای سیر تکاملی و رشد آن‌ها نیز بسیار مهم است. این دو ماده، تستوسترون و سروتونین هستند.

قبل از بررسی تأثیر تستوسترون و سروتونین بر رفتار پسران، لازم به ذکر است که حرکت و فعالیت بدنی، به خودی خود، برای پسران و دختران بسیار حائز اهمیت است. با توجه به اینکه تکونولوژی در زندگی ما بسیار فراگیر است، از ارتباط مهم بین تحرک، فعالیت بدنی و رشد سالم نمی‌توان چشم پوشی کرد؛ همه کودکان نیاز به حرکت دارند و جزء لاینفک همه جنبه‌های رشدی، تحرک و فعالیت بدنی است، به ویژه زمانی که تستوسترون در ذهن و بدن پسران در حرکت است.

نقش تستوسترون در رفتارهای پسرها چیست؟

اکثر مردم می‌دانند که تستوسترون هورمون جنسی اصلی مردانه است و با طیف وسیعی از رفتارها از جمله تولید مثل و پرخاشگری مرتبط است.چرا پسرها کشتی می‌گیرند؟ برخی مطالعات حتی تستوسترون را با سطوح مختلف رفتار ضد‌اجتماعی، جنایتکاری و قمار مرتبط می‌دانند. مطالعات زیادی مبنی بر، ارتباط تستوسترون با بی‌توجهی، انجام اعمال پرخطر، ظاهر جسمانی و جنبش مداوم در پسرها وجود دارند. تستوسترون نه‌تنها ویژگی‌های فیزیکی مردانه، بلکه رفتارهای پرخاشگرانه و رقابتی، قلمروگرایی و بعدها در زندگی، میل جنسی را شکل می‌دهد.

وجود تستوسترون، دلیل علاقه پسرها به کشتی گرفتن و بازی های پر سروصدا با جنب‌و‌جوش بالا می‌باشد. هر چقدر پسران به مردانه‌‌شدن نزدیک می‌شوند، سطوح بالاتری از تستوسترون در آن‌ها ترشح می‌شود و آن‌ها را متهاجم‌تر و/یا خودمختارتر، باعضلات بزرگتر نشان می‌دهد.

اگرچه زنان هم تستوسترون دارند، امّا این هورمون در دختران به عنوان هورمون جنسی غالب، نیست. برای زنان، پروژسترون و استروژن هورمون‌های غالب هستند که به نوبه خود رشد فیزیکی زنان، رفتارهای عاطفی و دلبستگی را تقویت می‌کنند و دختران را به سمت تعامل و همکاری سوق می‌دهند. تستوسترون همچنین در پسرها بسیار متفاوت از دختران عمل می‌کند؛ تحقیقات نشان داده است که تستوسترون و آمیگدال (بادامه) پسرها تا حدودی متفاوت از دختران است. آمیگدال (بادامه) ساختاری در اعماق بخش عاطفی مغز است که به سنجش خطر و واکنش به ترس همراه با رفتارهای متعدد دیگر کمک می‌کند. آمیگدال در مردان نه‌تنها بزرگتر از زنان است بلکه سرشار از تستوسترون است؛ به عبارت ساده‌تر، این بدان معناست که افزایش سطح تستوسترون در آمیگدال بزرگتر، یکی از دلایلی است که پسران جوان تمایل بیشتری به رفتارهای پرخاشگرانه، خشن و زمخت دارند.

اهمیت کشتی گرفتن برای پسربچه ها

کشتی‌گرفتن برای پسربچه‌ها از جنبه‌های مختلف اهمیت زیادی دارد که شامل موارد زیر است:

1. تقویت جسمانی

• • کشتی به بهبود قدرت، استقامت و انعطاف‌پذیری بدنی کمک می‌کند.
  • تقویت عضلات و بهبود هماهنگی حرکتی از مهم‌ترین مزایای جسمانی است.

2. توسعه مهارت‌های اجتماعی

• • کشتی به کودکان یاد می‌دهد چگونه با دیگران همکاری کرده و در یک تیم فعالیت کنند.
  • ایجاد دوستی‌های جدید و تعامل اجتماعی از مزایای مهم دیگر است.

3. تقویت اعتماد به نفس

• • با موفقیت در کشتی، کودکان اعتمادبه‌نفس بیشتری پیدا می‌کنند.
  • یادگیری نحوه مواجهه با چالش‌ها و شکست‌ها به عزت‌نفس آن‌ها کمک می‌کند.

4. پرورش انضباط و خودکنترلی

• • کشتی نیاز به انضباط و تمرین مستمر دارد که این ویژگی‌ها را در کودکان پرورش می‌دهد.
  • فراگیری ارزش‌های مهمی چون صداقت، احترام به رقبا و تلاش برای بهبود.

5. آموزش استراتژی و تفکر انتقادی

• • کشتی به کودکان یاد می‌دهد که چگونه استراتژی مناسب برای پیروزی انتخاب کنند.
  • تقویت مهارت‌های تفکر انتقادی و تصمیم‌گیری سریع نیز از دیگر فواید است.

6. کاهش استرس و اضطراب

• • فعالیت‌های بدنی مانند کشتی می‌توانند به کاهش استرس و اضطراب کمک کنند.
  • ترشح هورمون‌های خوشحالی مثل اندورفین‌ها در حین ورزش تأثیر مثبت بر روحیه دارد.

7. ترویج سبک زندگی سالم

• • کشتی به کودکان می‌آموزد که فعالیت بدنی بخشی از زندگی روزمره آن‌ها باشد.
  • تشویق به تغذیه سالم و انتخاب شیوه‌های زندگی فعال.

در کل، کشتی از جنبه‌های فیزیکی، اجتماعی و روحی به رشد و توسعه شخصیت پسربچه‌ها کمک می‌کند و تجربه‌ای لذت‌بخش و آموزنده برای آن‌ها ایجاد می‌کند.

آیا کشتی‌گرفتن پسربچه‌ها باعث پرخاشگر شدن آنها می‌شود؟

کشتی‌گرفتن خودبه‌خود باعث پرخاشگری پسربچه‌ها نمی‌شود، اما ممکن است برخی عوامل وجود داشته باشد که بر رفتار آن‌ها تأثیر بگذارد. در اینجا چند نکته کلیدی بررسی می‌شود:

1. پرورش مهارت‌های کنترل احساسات

• • کشتی به کودکان یاد می‌دهد که چگونه احساسات خود را کنترل کنند و با شکست و پیروزی مواجه شوند. این کار می‌تواند به کاهش رفتارهای پرخاشگرانه کمک کند.

2. فراگیری نحوه رقابت سالم

• • کودکان در کشتی یاد می‌گیرند که رقابت سالم داشته باشند و احترام به رقبای خود را تمرین کنند که می‌تواند به کاهش پرخاشگری کمک کند.

3. اجتناب از سوءتفاهم

• • اگر والدین و مربیان بتوانند به‌خوبی آموزش دهند و ارتباط مؤثری برقرار کنند، کودکان کمتر به پرخاشگری روی خواهند آورد.

4. تأثیر محیط

• • رفتارهای پرخاشگرانه ممکن است بیشتر تحت‌تأثیر محیط اجتماعی و خانوادگی باشند. اگر کودکان در محیطی پرتنش یا پرخاشگر رشد کنند، ممکن است احتمال پرخاشگری در آن‌ها بیشتر شود.

5. آموزش انضباط

• • کشتی به کودکان انضباط و تمرین می‌آموزد و می‌تواند به آن‌ها کمک کند احساسات خود را بهتر مدیریت کنند.

6. حرکت مثبت و کاهش استرس

• • ورزش‌های رزمی مانند کشتی به کاهش استرس و ارائه یک راه خروجی برای انرژی‌های اضافی کمک می‌کنند و می‌تواند منجر به کاهش رفتارهای پرخاشگرانه شود.

به‌طورکلی، خود کشتی به‌تنهایی عامل پرخاشگری نیست، اما نحوه آموزش، محیط تربیتی و پردازش احساسات از سوی کودک می‌تواند بر رفتار آن‌ها تأثیر بگذارد. والدین و مربیان باید به این جنبه‌ها توجه داشته باشند تا از بروز رفتارهای نامناسب جلوگیری کنند.

چگونه سروتونین بر رفتار ما تأثیر می گذارد؟

سروتونین یک انتقال دهنده عصبی است. انتقال‌دهنده‌های عصبی مواد شیمیایی هستند که در سیناپس‌های یک نورون ترشح می‌شوند. آن‌ها به نورون‌ها اجازه می‌دهند با یکدیگر در ارتباط باشند. ارتباطی که از یک تکانه الکتروشیمیایی بین نورون‌ها و انتقال‌دهنده‌های عصبی حاصل می‌شود، بر تمام جنبه‌های رفتار ما تأثیر می‌گذارد. سروتونین یکی از این نوع انتقال‌دهنده‌های عصبی است و در درجه اول با پردازش احساسات مرتبط است. و به عنوان یک مکانیسم برای آرام‌سازی ما عمل می‌کند.

سروتونین همچنین در هضم غذا، تنظیم خواب و بیداری، تثبیت نوسانات خلق‌و‌خو و همچنین بهبود زخم نقش دارد. محققان سطوح بالای سروتونین را با عزت‌نفس و موقعیت اجتماعی بالا مرتبط می‌دانند، در حالی که سطوح پایین سروتونین حتی با افسردگی، تکانشگری، رفتار پرخطر، پرخاشگری، عصبانیت و خصومت مرتبط است.

وقتی سروتونین بالا می رود

وقتی سطح سروتونین طبیعی بالا است، احساس خوبی داریم و وقتی سطح آن پایین است، احساس وحشتناکی داریم. افرادی که از سطوح پایین مزمن سروتونین رنج می‌برند، اغلب از نظر بالینی افسرده می‌شوند و برای افزایش جذب این ماده شیمیایی در مغز، دارو مصرف می‌کنند. با این‌حال باید بدانیم که سروتونین در مردان و زنان متفاوت عمل می‌کند.

افرادی که با کودک سروکار دارند باید بدانند، هم پسرها و هم دخترها ماده شیمیایی سروتونین دارند. با این حال، برای پسران سطح این ماده شیمیایی مهم، اغلب توسط تستوسترون و سایر مواد شیمیایی، تنظیم می‌شود. سروتونین در مغز پسران به‌خوبی پردازش نمی‌شود. از نظر علمی، این موضوع اغلب باعث می‌شود که پسران هر از گاهی سطح کمتری از سروتونین را دارا باشند که منجر به تمایل بیشتر به رفتارهای نسنجیده و تحرک زیاد در آن‌ها می‌شود. بنابراین، درخواست از یک پسر پر جنب‌و‌جوش برای نچرخیدن و یا نشستن یک جا، ممکن است به همان اندازه موفقیت‌آمیز باشد که از همان پسر بخواهیم که با دستور ما سکسکه کند. به عبارتی دیگر، هنگامی که جذب سروتونین در مغز کم است، بی قراری اغلب یک اتفاق رایج است.

به عنوان والد و یا مربی، بهتر است درخواستی برابر باتوانایی‌های کودک را داشته باشیم، تا اینکه او را مجبور به انجام کاری کنیم که برایش دشوار است. یکی از راه‌ها این است که به پسرها اجازه دهیم در زمانی که بی‌قرار یا «بی‌تاب» به نظر می‌رسند، حرکت کنند و فعالیت بدنی داشته باشند؛ توجه به انجام فعالیت‌های بدنی خصوصاً فعالیت‌هایی با تغییر شدت از بیشتر به کمتر باعث تغییر بیوشیمی بدن کودک و در نهایت آرام شدن کودک بی‌قرار می‌گردد. توجه کنید که هدف خسته‌کردن پسربچه‌ای بی‌قرار نیست، بلکه هدف از فعالیت و تحرک برای او تنظیم مواد شیمیایی در ذهنش است.

نکاتی برای والدین

چرا پسرها کشتی می‌گیرند؟ برای درک این موضوع که پسر‌بچه‌ها تمایل به حرکت و جنب‌و‌جوش همیشگی دارند، نیاز نیست متخصص علوم اعصاب باشیم. با توجه به آن‌چه تاکنون درباربه‌ی ساختار مغز پسرها گفتیم، آن‌ها می‌دوند، حفاری می‌کنند، کوه‌پیمایی می‌روند، می‌سازند و خراب می‌کنند. به ندرت پسر‌بچه‌ای را می‌توان پیدا کرد که آرام بنشینند و شنونده باشد به نظر می‌رسد که آن‌ها را خدا به طور طبیعی برای حرکت آفریده است.

تستوسترون و سروتونین نقش مهمی در این رفتارها دارند، فعالیت‌های بدنی و بازی به اثر‌گذاری این مواد شیمیایی کمک می‌کند. قابل ذکر است که بی تحرکی طبیعت هیچ کودکی نیست؛ بنابراین، به منظور ارتقاء رشد اجتماعی و عاطفی سالم، بدیهی است که به جای تلاش برای محدود کردن یا متوقف کردن نیاز پسرها، آن‌ها را به تحرک تشویق کنیم؛ به عبارت دیگر، درک کنیم که پسرها برای فعالیت ساخته شده‌اند، اگر او نمی‌تواند آرام بنشیند، به او فرصت دهید تا به گونه‌ای فعالیت کند که آن انرژی به ظاهر بی‌قرار را مهار و استفاده کند!

تعامل پسران با دیگر همسالان و همچنین بزرگسالان نیز حائز اهمیت است، بنابراین فرصت‌هایی را برای انجام این تعاملات ایجاد کنید؛ پسرها بنا به ذات خود طوری طراحی شدند که فعال باشند، چیزهایی را پرتاب کنند، رقابت کنند، کار یاد بگیرند و دنیای اطراف خود را کشف کنند، حتی زمانی که همه تمایل دارند که آرام باشند. اگر او نمی‌تواند آرام بنشیند، چرا باید او را مجبور به این کار کنیم؟ در عوض به‌جای اصلاح میل ذاتی پسرها (تمایل به حرکت)، سطوح بالای فعالیت او را بپذیرید و فرصت‌های ایمن و مناسب رشد را برای او فراهم کنید تا در صورت امکان با دنیای پیرامونش مشارکت کند.

حال با شناخت زیست پسران، به این نتیجه می‌رسیم که چرا پسرها کشتی می‌گیرند ؟

• اینکه طبیعت پسرها جنب‌و‌جوش و حرکت است را درک کنیم، نه اینکه مدام گله و شکایت کنیم.
• فرصت‌هایی با چهارچوب‌های مناسب برای فعالیت‌های بدنی برایشان ایجاد کنیم.
• فرصت‌های زیادی برای تحرک پسربچه‌ها فراهم کنیم.
• فعالیت‌های بدنی را به یک وظیفه روزانه و تکلیف هر روزه برای کودک خود دربیاوریم.
• به وسایل دیجیتالی متکی نباشیم؛ کودکان زمانی که با اشخاص در تعامل هستند، عملکرد بهتری نسبت به زمانی که از وسایل دیجیتال استفاده می‌کنند، دارند.
• در زمانی که کودک ساکت است می‌توانیم از توپ‌های ضد‌استرس و یا دیگر وسایل مشابه استفاده کنیم.
• فعالیت های بدنی آرام و متناوب در طول روز برای کودک خود فراهم کنیم.